HEERHUGOWAARD – Davey Markerink (24) is een jonge, veelbelovende scheidsrechter uit Heerhugowaard die in de afgelopen jaren snel carrière heeft gemaakt in het zaalvoetbal. Vrijdagavond is hij actief bij de landelijke bekerfinales, FC Marlène-Os Lusitanos (vrouwen) en Hovocubo-FC Eindhoven (heren), welke worden gespeeld in het Topsportcentrum Rotterdam. Tijd voor een vraaggesprek met de talentvolle arbiter.


Kan je kort vertellen hoe je bent begonnen met het fluiten in het zaalvoetbal?

‘’Ik ben ongeveer begonnen toen ik 16 jaar was. Er was een artikeltje op de website van de voetbalclub waar ik toen speelde geplaatst waar men op zoek was naar scheidsrechters in het zaalvoetbal. Ik vind voetbal heel leuk en je kreeg iets van 25 euro per wedstrijd wat voor die leeftijd heel veel is. Ik dacht een leuk zakcentje, en zo is het een beetje begonnen. Uiteindelijk nogal een uit de hand gelopen hobby!’’

Welke obstakels heb je moeten overwinnen zodat je uiteindelijk op dit niveau bent gekomen?

‘’Ik begon dus toen ik erg jong was met een soort van basiscursus. Eigenlijk was ik zelf nog een kind en dan moet je toch wel behoorlijk sterk in je schoenen staan als oudere coaches het niet met je eens zijn. Dat was toen heel lastig. Uiteindelijk viel het de KNVB op dat ik wel talent had en kwam ik in een talentengroep terecht. Daar zette ik mijn eerste stappen in het seniorenvoetbal. Op dat moment was ik denk ik rond de 18-19 jaar. Het was een hele stap om spelers te fluiten die een stuk ouder zijn dan dat je zelf bent. Dat vond ik in het begin erg moeilijk. Maar na een tijdje begint dat wel te wennen. Toch was het een moeilijke tijd, want op dat wat lagere niveau fluit je stond ik er helemaal alleen voor. Daar had ik het soms wel lastig mee, zeker omdat ik qua persoonlijkheid nog niet heel sterk was. Gelukkig deed ik het zo goed, waardoor de weerstand vaak beperkt bleef. Tot slot kwam de stap naar de landelijke competitie (1e divisie). Hier ga je met z’n tweëen fluiten en dit is echt omschakelen. Iedere scheidsrechter is anders en daar moet dus je samen iets van maken wat soms moeilijk is. Nu leer ik vooral van scheidsrechters met veel ervaring en van mijn eigen fouten, al hoop ik die natuurlijk zo weinig mogelijk te maken.’’

Je bent vrijdag official bij de mannen en je fluit bij de vrouwenfinale. Zijn er grote verschillen die je verwacht te zien in deze wedstrijden?

‘’Zeker, allereerst ligt het tempo bij de mannen veel hoger, wat op zich logisch is. Het gevolg is dat de mannen gecontroleerder en sneller spelen dan de vrouwen. Doordat de mannen vaak gecontroleerder spelen is dat makkelijker te fluiten. Echter is het tempo wel weer vele malen hoger wat het over het algemeen weer een stuk moeilijker maakt.’’

Wat heeft je er toe doen besluiten om in de zaal te fluiten in plaats van veldvoetbal?

‘’Ik moet er zelf altijd om lachen als ik het zeg, maar als voetballer was ik zelf altijd al een “mooi-weervoetballer”. Als scheidsrechter vind ik het daarom heerlijk in de zaal. Ik vind het simpelweg in de winter ook te koud als scheidsrechter. Verder ben ik zo het zaalvoetbal ingerold dat ik het spelletje zelf ook veel leuker vind geworden dan veldvoetbal, vooral door de snelheid van het spel!’’

Welke kwaliteiten vind je zelf dat je nodig hebt om een goede scheidsrechter te zijn in het zaalvoetbal?

“Allereerst moet je speltechnisch- en tactisch gewoon goed zijn. Je moet goed overtredingen kunnen beoordelen en ook te durven fluiten. Dit is de eerste stap. Om je op dit niveau te onderscheiden zit het hem in je persoonlijkheid en inzicht in de wedstrijd. Met persoonlijkheid bedoel ik vooral het omgaan met spelers, coaches en je uitstraling. Met inzicht bedoel ik het lezen van een wedstrijd, wanneer geef je een kaart en wanneer kan je het op een andere manier oplossen. Wil je echt de absolute top bereiken dan zal je je hier in moeten onderscheiden. Als ik voor mijzelf spreek ben ik op dit gebied wel al flink gegroeid maar ben ik er nog lang niet. Dit valt vooral te trainen door gewoon heel veel wedstrijdervaring op hoog niveau op te doen.

Wat wil je nog bereiken in de sport?

‘’Toen ik het fluiten in de zaal serieus begon te nemen, had ik mij als doel gesteld om ooit in de Eredivisie te mogen fluiten. Dat is mij als jongste zaalscheidsrechter in Nederland tot nu toe gelukt. Mijn volgende stap is nu om de belangrijke wedstrijden te mogen fluiten. Denk hierbij aan de bekerfinale mannen (ben vandaag 4e official, maar het is een droom om als scheidsrechter actief te zijn daarin) maar ook aan de play-off en kampioenswedstrijden.

Op lange termijn is mijn doel om de FIFA-badge te halen om zo ook internationaal wedstrijden te mogen leiden. Dat zou ik echt heel vet vinden! Ik heb nog een lange weg te gaan maar heb zeker het gevoel dat ik de goede kant op ga!’’


Op de foto: Davey Markerink in actie tijdens de oefeninterland Nederland-Georgië van afgelopen week. (Fotobron: KNVB Media)