Wij hebben de verhalen van hun liefde opgetekend - hoe hou je het zestig jaar leuk met elkaar? Ook de burgemeester vindt het een hele prestatie. “Wat ik bij u hoor is het vooral geven en nemen en de ander in zijn waarde laten. Toch ben ik benieuwd wat uw geheim is.” Daarop ging hij de tafels langs waaraan de echtparen zaten, samen met hun jubilerende ‘collega’s’.
Edo en Enje Jonker- Bronkhorst
Het echtpaar Edo en Enje Jonker- Bronkhorst zit er gezellig bij. Wat is het geheim van deze levensgenieters? “Veel leuke dingen doen samen!” En de eerste jaren van hun relatie zagen ze elkaar niet zoveel, dat helpt misschien ook om het spannend te houden. “Ik zat bij de koopvaardij en was maandenlang van huis. Een relatie met een meisje opbouwen was vrij ingewikkeld.” Toch kroop het bloed waar het niet gaan kon en werd hij stapelverliefd op de mooie Enje, die destijds leerling-verpleegster was. “We schreven veel en lange brieven naar elkaar maar konden natuurlijk niet echt iets opbouwen.” Om samen te kunnen zijn wilde het stel graag trouwen. Wat ook weer ingewikkeld was, want als leerling-verpleegster mocht je niet gehuwd zijn. “Ik woonde op kamers in Haarlem en doordat Edo voer had hij geen onderdak. Als hij verlof had woonde hij in bij mijn ouders.” Om kans te maken op woonruimte in een jonggehuwdenflat, moest er eerst toestemming om te trouwen worden gevraagd aan de minister. “Dat kun je je nu niet meer voorstellen! Maar we kregen groen licht en stichtten ons gezin. Ik stond er als vrouw van een zeeman wel veel alleen voor met kleine kinderen. En Edo miste veel van het gezinsleven.” Toch leefden ze nog lang en gelukkig en nadat eerst een nieuwbouwhuis werd betrokken in Heiloo, woont het echtpaar al sinds 25 jaar heerlijk in Heerhugowaard.
Fred en Tine Krap- van Markus
Het echtpaar Fred en Tine Krap-van Markus uit Heerhugowaard heeft een soortgelijk verhaal. Ook hij voer de hele wereld over en was maanden, en toen hij voer op Nederlands Indië, zelfs jarenlang, van huis. “We zijn allebei afkomstig uit Den Helder en daar was de halve mannelijke bevolking aan het varen, dat was niets bijzonders.” Wel bijzonder voor die tijd was het dat mevrouw ook een baan had. “Ik zorgde voor het brood, zij voor het beleg”, lacht meneer. “Ik werkte bij de brandweer, en dat was ontzettend leuk”, vertelt zijn echtgenote. “De brandweerkazerne en het politiebureau stonden naast elkaar dus in de pauze ging ik weleens koffiedrinken bij de buren. Gezellig hoor!” Toen de kinderen kwamen – gelukkig was meneer ook hele periodes thuis met studieverlof, zegt hij met een knipoog – besloot hij een baan op vaste wal te zoeken. Het werden de Hoogovens, later Corus en nu Tata Steel. “Ik vond het een ontzettend interessant bedrijf en volg de ontwikkelingen nog steeds met veel belangstelling. Alle negativiteit doet me wel pijn want de Hoogovensmedewerkers zijn één familie.” Hij maakte carrière bij de Hoogovens en was tot zijn pensionering chef van de wacht. Tine kwam regelmatig langs op zijn werk. “Ze kenden me allemaal daar hoor”, lacht ze. Samen met hun twee zoons bouwden ze een mooi leven op in Heerhugowaard en zijn trotse grootouders van vier kleinkinderen.
Han en Nel Nierop-Bronder
Het diamanten echtpaar Nierop komt oorspronkelijk uit het dorpje Sint-Maarten vlakbij Schagen. Het zeer actieve verenigingsleven daar was destijds een broedplaats voor tortelduiven zoals Han en Nel. “Uitgaan deden we in de kantine bij de handbal en de voetbalvereniging. Daar werden spelletjesavonden georganiseerd zoals sjoelen en kaarten. Heel onschuldig allemaal maar de kans was groot dat je daar een leuk iemand tegenkwam”, vertelt mevrouw. “Toen we verkering hadden gingen we ook wel samen uit, naar de bioscoop bijvoorbeeld”, vult haar echtgenoot aan. Zij werkte in de kruidenierswinkel van haar vader, hij bij de Hoogovens. Nadat ze een jaar verkering hadden besloot hij eens te peilen of hij via zijn werkgever een huis kon krijgen. “Dat lukte vrij snel en we zijn getrouwd.” Zijn bruid was nog maar negentien jaar oud maar ze zijn nog steeds erg gelukkig met elkaar. Hun geheim? “De gedeelde passie voor muziek. We zitten allebei bij de fanfare Hou en Trouw samen met onze twee zoons!” Terwijl Nel en haar zoons al vele jaren muziek maken, zij heeft haar vijftigjarig jubileum als lid inmiddels gevierd, sloot haar echtgenoot pas aan toen hij veertig was. “Ik heb toen pas een instrument leren spelen, de bastuba. Dat was niet makkelijk, maar ik vind het ontzettend leuk.” Mevrouw speelt de bugel en samen treden ze regelmatig op. Zo staan ze zondag 15 december bij de ingang van Intratuin in Heerhugowaard en spelen ze kerstliedjes.
Gerard en Gré De Dood-Leek
Echtpaar De Dood twijfelde ernstig of ze de tocht naar De Burg wel zouden maken. Precies de dag van deze viering was het winters en hier en daar nog akelig glad in het dorp. Maar na een geruststellend telefoontje met een van de medewerkers van de gemeente, besloten ze toch te komen. En ze hadden er geen seconde spijt van. “Wat een heerlijke ochtend is dit!”, zegt mevrouw blij. Het echtpaar is na hun trouwen begonnen in de Frans Hallstraat in Heerhugowaard en kreeg hun eerste kind. Na drie jaar kreeg Gerard een andere functie in het bedrijf waar hij werkte in Medemblik, waar ze gingen wonen in een huis boven het bedrijf. Daar werden nog twee kindjes geboren. “Dat was lastig met drie kleintjes op een bovenhuis en gingen we weer terug naar een mooi hoekhuis in Heerhugowaard. Gerard werd filiaalhouder in Alkmaar bij hetzelfde bedrijf in autobanden, waar hij uiteindelijk 40 jaar gewerkt heeft. ”Ik was huisvrouw tot de jongste in de bovenbouw van de basisschool zat. Ik ging eerst halve dagen en later vier hele dagen werken bij een verhuisbedrijf." Daarnaast hebben ze beide altijd veel vrijwilligerswerk gedaan, Gerard bij SVW en Gré bij de peuterspeelzaal als voorleesoma, bij het Katholiek Vrouwengilde in het bestuur, later bij Hugo Oord waar ze koffie rondbracht en de bingo organiseerde. “Nu zijn we alleen nog bezig met kaarten, en gezellige dingen.” Beiden zijn ondanks hun hoge leeftijd, hij is 86 en zij 82 jaar oud, in goede gezondheid en kunnen gelukkig nog veel ondernemen. "Gewoon lekker bezig blijven!”
Echtpaar Tamis
Het echtpaar Tamis heeft elkaar ontmoet tijdens een gespreksgroep voor jongeren. “Het ging vooral over politieke onderwerpen, maar ook over de actualiteit of over andere zaken die de jeugd toen bezighielden. We kwamen allebei uit een gezin waar studeren heel gewoon was en we troffen gelijkgestemden tijdens zulke gespreksavonden. Ondanks dat het soms een politiek karakter had, ging het er heel vreedzaam aan toe hoor, het waren geen heftige discussies”, vertelt mevrouw. Naast fijne gesprekken ontstonden er natuurlijk ook wel relaties in die groep. Zo geschiedde het ook voor dit stel. “Eigenlijk was het een tijdlang mijn doel geweest om priester te worden en zat ik op het seminarie. Gelukkig werden die plannen gewijzigd, deed ik het gymnasium en werd ik later gemeentesecretaris in Oterleek.” Daar is het paar ook getrouwd. Het echtpaar woont alweer heel wat jaartjes in Heerhugowaard, eerst met het gezin en tegenwoordig in een fijn appartement aan de Jade. “Ook onze kinderen hebben alledrie gestudeerd en hebben een goede baan gekregen, net als de vijf kleinkinderen. Dat is niet het belangrijkste natuurlijk, als iedereen maar gezond is.” Van de kinderen kreeg het paar terug dat ze het goed hebben gedaan als ouders, dat is misschien wel het mooiste compliment. “We hebben ze altijd veel vrijheid gegeven om te ontdekken wat ze wilden en wie ze waren.” Mevrouw lacht: “Maar als ik dan weleens een pilletje vond in een broekzak gooide ik die snel weg.”
6.2 ℃
